W języku greckim, podobnie jak w innych językach, zdrobnienia to słowa ze specjalnym przyrostkiem, które przekazują informację o niewielkich rozmiarach danej rzeczy, albo o delikatnym podejściu do niej, albo o czułości. Czasem mogą jednak ją również dewaluować.
Zdrobnienia w rodzaju męskim
Dla słów w rodzaju męskim, używamy następujących końcówek: -ούλης, -άκης, -άκος
Kiedy mówimy o członkach rodziny, używamy -ούλης, np. αδελφός – αδελφούλης (athelfós-athelfúlis), πατέρας – πατερούλης (patéras-paterúlis), παππούς – παππούλης (papús-papúlis).
Dla imion używamy przeważnie -άκης, na przykład: Δημήτρης – Δημητράκης (thimítris-thimitrákis), Γιάννης – Γιαννάκης (ghiánis-ghianákis), Γιώργος – Γιωργάκης (ghiórghos-ghiorghákis).
Do Innych rzeczowników dodajemy: -άκος, na przykład άνθρωπος – ανθρωπάκος (ánthropos-anthropákos), δρόμος – δρομάκος (thrómos-thromákos), κήπος – κηπάκος (kípos-kipákos).
Zdrobnienia w rodzaju żeńskim
Końcówki: -ούλα, -ίτσα
Aby zdrobnić nazwę członka rodziny, użyjemy końcówki -ούλα, np. αδελφή – αδελφούλα (athelfí-athelfúla), μάνα – μανούλα (mána-manúla), κόρη – κορούλα (kóri-korúla), tej samej końcówki użyjemy w przypadku imion Μαίρη – Μαιρούλα (méri-merúla), Κατερίνα – Κατερινούλα (katerína-katerinúla).
Jeśli chodzi o użycie przyrostka -ίτσα, to nie ma konkretnej zasady. Obie końcówki można stosować wymiennie, jednak przeważnie jedna brzmi lepiej niż druga. Na przykład φούστα – φουστίτσα (fústa-fustítsa), κοπέλα – κοπελίτσα (kopéla-kopelítsa), ale καρδιά – καρδούλα (karthiá-karthúla), a nie «Καρδίτσα» (karthítsa) ponieważ tak nazywa się pewne greckie miasto i νύφη – νυφούλα (nífi-nifúla), a nie «νυφίτσα» (nifítsa) ponieważ to słowo oznacza “łasicę”!
Zdrobnienia w rodzaju nijakim
Końcówka: -άκι
σπίτι – σπιτάκι (spíti-spitáki), κορίτσι – κοριτσάκι (korítsi-koritsáki), γατί – γατάκι (ghatí-ghatáki), νερο – νεράκι (neró-neráki)
Spróbujcie sami
A teraz chwila praktyki. Spróbujcie zdrobnić następujące słowa: Κώστας, ποτήρι, Γιάννα, δέντρο, νονός, γιαγιά, κούκλα.