Ulubiony czas moich uczniów! ?
Dla Polaków ten czas jest trochę dziwacznym tworem – niby teraźniejszy, ale o przeszłości mówi…
Za to w krajach anglojęzycznych jest on bardzo ważny!
Kiedy używamy present perfect?
- Present perfect używamy mówiąc o wydarzeniach z przeszłości, które dopiero co się zakończyły, więc w jakimś sensie są nadal “ważne” w teraźniejszości:
“I’ve just heard knocking at the door” – “Właśnie usłyszałam pukanie do drzwi”. Słysząc takie zdanie możemy założyć, że ktoś właśnie stoi pod naszymi drzwiami.
“Have you eaten already?” – “Jadłaś już?” Chodzi o “niedawne” jedzenie, takie, po którym nadal jesteśmy najedzeni.
- Present perfect pokazuje też wydarzenia/stany z przeszłości, które są nadal obecne w teraźniejszości:
“I’ve bought a car”. – “Kupiłam samochód”, różni się od “I bought a car”. – “Kupiłam samochód”. Po polsku te zdania są takie same, ale po angielsku, słysząc pierwsze wiemy, że ta osoba nadal ma ten samochód, w wypadku drugiego zdania może go mieć, albo nie ?
- Present perfect jest też “cudownym czasem” na rozmowę o pracę.
Będziemy brzmieć dużo bardziej profesjonalnie jeśli powiemy: “I have worked on projects related to sea industry”, niż “I worked on projects….”.
Dlaczego? Ponieważ używając present perfect przekazujemy odbiorcy, że nadal się na tym znamy, wiemy jak tego typu projekty prowadzić. W przypadku drugiego zdania przekaz jest nieco inny – kiedyś to robiłam, teraz mogę już nie pamiętać dokładnie…
Jak tworzy się present perfect?
Present perfect tworzymy używając partykuły have (albo has w 3 osobie liczby pojedynczej) i 3 formy czasownika (końcówka -ed przy czasownikach regularnych, lub 3 forma czsaowników nieregularnych):
She has joined our band.
They have just finished reading.
It has been a long day.
I have worked here for 20 years.
Ważne! Present perfect jest czasem teraźniejszym – zawsze odnosi się do teraźniejszości. Jeśli używamy konkretnych momentów z przeszłości (yesterday, on 28th, last week) powinniśmy użyć past simple – wtedy to już jest rozmowa o przeszłości ?
Czas ten jest dla nas mało intuicyjny, nie mamy odpowiednika w naszym języku. Jednak bez niego nigdy nie będziemy brzmieć jak zaawansowani użytkownicy angielskiego, więc warto się go nauczyć i ćwiczyć, aż “wejdzie nam w krew”.