“Lubisz tańczyć w deszczu, co nie?”. Czasem zaczynamy coś mówić stwierdzając fakt, ale po chwili myślimy sobie… “hmm, a może jednak się upewnię” ? wtedy z odsieczą przychodzą właśnie question tags.
W polskim mówimy “co nie?”, “czyż nie?”, “prawda?”, a po angielsku… Jest trochę więcej opcji. Na szczęście użycie question tags ma jasno ustalone zasady, które do tego są bardzo logiczne, więc rach-ciach można się tego nauczyć ?
Przyjrzyjmy się kilku przykładom:
- He is a mechanic, isn’t he?
- You aren’t happy, are you?
- Maria hates tomatoes, doesn’t she?
- He doesn’t go to pubs often, does he?
- You went to see Jane, didn’t you?
- They have bought a new car, haven’t they?
- Tom didn’t pay the bills, did he?
Zauważyliście pewną prawidłowość? A może kilka?
Jak tworzy się question tags?
Question tag, to właśnie ta krótka część po przecinku na końcu zdania. Składa się z operatora oraz zaimka osobowego. Operator to to, co pomaga nam robić pytania po angielsku, czyli często czasownik posiłkowy (np. Do, have, did). W question tag nie ma miejsca na nazwy własne, imiona itp., dlatego podmiot zdania głównego trzeba zawsze zamienić na zaimek osoby (np. “Tom” na “he”).
Pierwsze co się rzuca w oczy, to zmiana formy oznajmującej/przeczącej. Jeśli zdanie jest w formie oznajmującej (he is a mechanic), question tag będzie przeczące (isn’t he?). W sytuacji odwrotnej, kiedy zdanie jest w formie przeczącej (you aren’t happy), question tag będzie oznajmujące (are you?). Możemy sobie wyobrazić, że to taki mały stworek, który lubi mieć inne zdanie i mówić o tym tupiąc nóżką ?
Za to stworek ten bardzo lubi osoby, o których mówimy – osoba nie ulega zmianie. Jeśli w zdaniu głównym mamy “they” (they have bought a new car), w question tag również musi być they (haven’t they?). Jeśli podmiot w zdaniu główny ma konkretną nazwę, albo imię, zamieniamy go na zaimek osobowy. Widzimy tutaj, że stworek tupnął nóżką, zmienił zdanie, ale ciągle trzyma za rączkę tą samą osobę ?
Stworek zmienia zdanie, ale czasu zmienić nie potrafi – czas również jest zachowany. “You went to see Jane”, to past simple i w takim samym czasie pojawi się nasz question tag – “didn’t you”. To właśnie w odniesieniu do czasu gramatycznego ważny jest nasz operator. Trzeba przypomnieć sobie jak w danym czasie robi się pytania, np. w past simple używa się “did” i dodać go w odpowiedniej formie (oznajmującej lub przeczącej przed zaimkiem osobowym).
Teoria brzmi lekko skomplikowanie, ale uwierzcie mi, że znając dobrze czasy gramatyczne, bez problemu użyjecie question tags.
Spójrzmy na jeszcze kilka przykładów:
- Kate is going to travel a lot this year, isn’t she?
- You have visited Rome, haven’t you?
- Bob and July are playing in the garden, aren’t they?
- They won’t come to the party, will they?
- Mark is very easygoing, isn’t he?
Najłatwiej zapamiętać to wyobrażając sobie tego zbuntowanego stworka, który jedną ręką trzyma mocno osobę, drugą czas, a każde zdanie, które usłyszy próbuje podważyć i tupiąc nóżką dodaje, albo odejmuje “not”.