Jak część z Was pewnie wie, w greckim występują fleksyjne zaimki osobowe (mianownik, dopełniacz, biernik). Spróbujemy to dla Was uporządkować!
W mianowniku najczęściej nie używamy zaimka osobowego, ponieważ domyślamy się osobyna podstawie końcówki czasownika (podobniej jak w polskim) «Θέλω να πάω στο σούπερ μάρκετ» (thélo na páo sto súper márket) = Chcę iść do sklepu (nie ma konieczności użycia «εγώ»).
*Możemy używać zaimka, aby podkreślić naszą wypowiedź: «Εγώ θέλω να πάω στο σούπερ μάρκετ, όχι εσύ» (eghó thélo na páo sto súper market, óhi esí), czyli: “Ja chcę pójść do sklepu, nie ty”.
| Ονομαστική (onomastikí) = mianownik | |
| εγώ (eghó) = ja εσύ (esí) = ty αυτός (aftós) / αυτή (aftí) / αυτό (aftó) = on / ona / ono εμείς (emís) = my εσείς (esís) = wy αυτοί (aftí) / αυτές (aftés) / αυτά (aftá) = oni/one |
Zaimki osobowe w formie biernika używane są, aby zastąpić dopełnienie bliższe: «Η Άννα ξέρει τη Μαρία. Την ξέρει.» (I Άna xéri ti María. Tin xéri) = Anna zna Marię. Ona ją zna.
I na koniec, używamy zaimków osobowych w dopełniaczu, kiedy zastępują dopełnienie dalsze: «Μίλησες στον Γιάννη; Ναι, του μίλησα.» (mílises ston Ghiáni? Ne, tu mílisa) = Rozmawiałeś z Johnem? Tak, rozmawiałam z nim.
| Αιτιατική (etiatikí) = biernik | Γενική (ghenikí) = dopełniacz |
| με (me) = mnie σε (se) = ciebie τον (ton) / τη(ν) [ti(n)] / το (to) = jego / ją / to μας (mas) = nas σας (sas) = was τους (tus) / τις (tis) / τα (ta) = ich/je | μου (mu) = mnie σου (su) = ciebie του (tu) / της (tis) / του (tu) = to jego / ją / to μας (mas) = nas σας (sas) = was τους (tus) = ich/je |
*Te słabe zaimki, zarówno w bierniku jak i w dopełniaczu pojawiają się bezpośrednio przed czasownikiem.